Van de rotstuin naar de stoep
In een woonwijk aan de rand van het dorp Dorst , gemeente Oosterhout, trof ik in mei 2016 een opmerkelijke wolfsmelksoort aan. Mijn eerste indruk was dat iemand hem daar had geplant. In onze stadsplantenwerkgroep tellen we een plant pas mee wanneer het aannemelijk is dat de plant daar uit zichzelf terecht gekomen is. Nader onderzoek leerde dat de plant in een kiertje tussen de muur en de stoep stond, een kiertje waar wel een zaadje inpast, maar geen kluit. In een rotstuin in de naaste omgeving bleek ook zo’n plant te staan. Een geval van spontane uitzaaiing dus.
Voor het vinden van de juiste naam bracht ‘Toutes fleures de Mediterranée’ van Blamey & Grey-Wilson uitkomst: Euphorbia myrsinites. Zijn natuurlijke verspreidingsgebied loopt van de Balearen en Corsica naar het oosten tot Turkije. De Franse naam is ‘Euphorde de Corse’. We zouden hem dus ‘Corsicaanse wolfsmelk’ kunnen noemen.
Een kleine speurtocht op het internet leverde iets opmerkelijks op: in de staat Utah (VS) mag de plant niet meer verkocht worden. En dat niet alleen: ‘landowners and land managers are legally responsible to contain, control, or eradicate the species on their property’. Dat klinkt serieus. Ook in de staten Colorado en Oregon is de plant ongewenst.
In Dorst blijkt de plant zich intussen ook uit te breiden. Begin november was de oorspronkelijke plant verdwenen, maar in de naaste omgeving vond ik een tiental zaailingen. In de gaten houden dus.
