Blauw op straat
Salvia nemorosa (Bossalie) is een populaire tuinplant die zo af en toe genoeg heeft van de border en dan kom je hem op straat tegen.
‘Salvia’ komt van salvus , behouden, ongedeerd, nog in leven, en is dus verwijzing naar de helende werking van de plant, al gaat het in dat geval om een ander lid van het geslacht. ‘Nemus’ is bos en ‘amorosa’ is minnend, dus ‘nemorosa’ wil zeggen dat deze plant zich thuis voelt in het bos.
Het natuurlijk verspreidingsgebied is Zuidwest-Azië en Zuidoost-Europa en hier en daar nog verspreid in de zuidelijke Alpen. De plant is ingeburgerd in o.a. Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië, Noorwegen en Zweden. In Nederland is het een verwilderende plant. De naam ‘Bossalie’ is een beetje misleidend omdat de plant zich voornamelijk op zonnige plaatsen op droge, voedselrijke en kalkrijke grond thuis voelt. De Duitse naam is dan ook ‘Steppen-Salbei’, maar in Frankrijk is het dan toch ‘Sauge des Forêts’.
Salie behoort tot de familie van de Lipbloemen. De familie dankt haar naam aan de typische vorm van de kroonbladeren, die samengegroeid zijn tot een boven- en onderlip. Vaak zijn de stengels vierkant, zo ook bij het geslacht Salie.
Een andere soort Salie die je in de stad tegen kunt komen is de Veldsalie (Salvia pratensis), een soort die tot onze wilde flora behoort. Je kunt hem aantreffen in de bermen van dijken en wegen, vooral langs de rivieren. Soms wordt Veldsalie in zaadmengsels gebruikt die in bermen in de bebouwde kom worden uitgestrooid.
De naam ‘salie’ is vooral bekend door Salvia officinalis, de echte salie. Die komt af en toe ook verwilderd voor. Deze plant wordt vooral gebruikt als kruid en is met name bekend uit de mediterrane keuken.
Aan de schrijver Potgieter hebben we het personage ‘Jan Salie’ te danken, een personificatie van de 19de-eeuwse lamlendigheid. Het verband tussen salie en lamlendigheid schijnt te maken te hebben met de rustgevende werking van melk waarin salie is meegekookt.
