Weer een nieuwe ooievaarsbek
In Breda zijn in 2017 twee nieuwe ooievaarsbekken gevonden voor Nederland. De ene is een vroege, Geranium malviflorum. Daarover heb ik op 14 juni al bericht.
De andere is juist een late bloeier, Geranium wallichianum .
G. malviflorum is een zogenaamde knolooievaarsbek. Door geraniumkenners wordt hij tot de tuberosumgroep gerekend. Een Nederlandse naam zou Atlas knolooievaarsbek kunnen zijn. De determinatie is inmiddels bevestigd door Naturalis Leiden. Het is geen opvallende ooievaarsbek. Oppervlakkig kun je hem aanzien voor een bermooievaarsbek.
Heel anders is dat met de G. wallichianum. Toen ik eind september langs een braakliggend terreintje in Bavel fietsen, sprong een helblauwe bloem tussen het gras direct in het oog. Het was een prachtige blauwe bloem met een wit hart en rode aders. Een schoonheid. Withartooievaarsbek als Nederlandse naam? Deze ooievaarsbek is afkomstig uit de Himalaya en China.
De validator van Waarneming.nl, Niels Eimers, had met deze determinatie minder moeite. Ook deze is nieuw voor Nederland en gaat naar Naturalis. In oude waarnemingen wist Niels er nog drie te vinden die aanvankelijk als beemdooievaarsbek waren gedetermineerd.
Bij mij in de buurt woont Rein ten Klooster, oud-collectiehouder Gerariums. Hij heeft me ook met deze tweede vondst vriendelijk, maar gedecideerd, op het juiste pad gezet.
De soortnaam ´wallachianum´ eert Nathaniel Wallich (1786 -1854), een Deense botanist, die zijn belangrijkste werk in Engelse dienst verrichtte in Calcutta. Er zijn een 40-tal planten en een fazant naar hem vernoemd.
Door de Nederlandse Pelargonium en Geranium Vereniging is het Geraniumboekje uitgebracht. Daarin worden 601 tuingeraniums beschreven. Een aantal daarvan zal ontsnappen en wellicht inburgeren. Een waarnemer verzuchtte: ‘De lijst met verwilderende ooievaarsbekken wordt alsmaar langer’. Inderdaad, mea culpa.
