Anna Paulownaboom; pionier van het groene stadswoud
Onze steden worden secuur ingericht, voortdurend onderhouden, met al het groen van dien. Alles lijkt in regie, maar er is een andere werkelijk. Het groen in het stad gaat zijn eigen gang, tot op het steen toe. Als we een plek even uit handen geven nemen de elementen het over en in no time wordt de aanzet gegeven tot een weelderige, groen stadswoud. Dat stadswoud in spe combineert spontaan opschietende inheemse met exotische houtige gewassen. Van overal komen ze aanwaaien. Veelal zijn het cultuurbomen, meest ex-straatbomen, die hier het avontuur aangaan.
Een bijzondere verschijning daarbij is de majestueuze Anna Paulownaboom. Hoewel de Anna Paulownaboom een boom is uit de binnenlanden van China, heeft deze soort een oranje tintje. Het was de favoriet van de Russische Anna Paulowna, getrouwd met de Nederlandse koning Willem II. De koningin hield van extravagante planten en de grote hartvormige bladeren en enorme paarse trompetvormige bloemen van de boom bevielen haar wel. De boom wordt daarom ook ‘prinsessenboom’ of ‘keizersboom’ genoemd.
De boom viel veel breder in de smaak en is in onze contreien aangeplant in tuinen, parken en langs straatkanten. Van oorsprong is Anna Paulownaboom een echte pionier. Het wortelstel kan in korte tijd nieuwe, snelgroeiende scheuten produceren. De boom groeit het beste in voedselrijke, vochthoudende bodems, maar is relatief tolerant tegenover vervuilde of verschraalde grond. Ook kan de boom in scheuren van bestrating of muren groeien. De bladeren bevatten veel stikstof en de wortels voorkomen bodemerosie. De Anna Paulownaboom wordt in zijn groei geremd wanneer grotere bomen hem overschaduwen. Jonge planten zijn gevoelig voor vorst, maar een oudere boom is winterhard. In het Middellandse Zeegebied leidt deze boom intussen al een eigen leven met overal spontaan opkomende exemplaren. Nu ons klimaat steeds meer mediterrane trekjes krijgt voltrekt zich hier hetzelfde proces.
Deze zomer liet dat in alle toonaarden zien. Veel houtige gewassen gingen gebukt en lieten het leven onder de hittestress. Zo niet de Anna Paulownaboom, die groeide op vele plaatsen in hoog tempo florissant uit. In Amsterdam, maar meer prominent nog in Maastricht en Leuven. Hoe steniger, hoe beter, geen plek bleek te gek; van kerkmuur, slooptuin, muurgevel tot ‘indoors’ toe.