Wollige munt
Veel van de munt die we momenteel in de tuin hebben staan zijn producten van waarschijnlijk eeuwenlange veredeling en vooral op geur en smaak uitgekozen. We kennen allemaal wel Pepermunt, de munt die bijna vettig aanvoelt vanwege alle, op zich minuscule, harsige klieren op het blad en haar zoetige muntgeur. Er zijn ook munten die een sterke citroengeur hebben of naar chocolade ruiken,
Maar niet alle munt ruikt ‘lekker’. Het is dan ook zeer vermakelijk te vragen naar de meningen van mensen als die aan de verschillende munten ruiken. De 1 vindt iets lekker ruiken waar een ander van walgt. De omschrijvingen van de geuren van munt lopen uiteen van onaangename fabrieksgeuren, petroleum, kattenpis, overdadige okselsprays, goedkope snoepjes tot een bedwelmende lekkernij. Er zijn in ieder geval ook voorheen veel gekweekte munten, nu niet of nauwelijks meer verkocht, die een wat weeïge onbestemde geur hebben die pas na stevig doorruiken iets aan munt doen denken.
De kruising Wollige munt Mentha x rotundifolia is een voorbeeld van een wat vaag ruikende munt, niet echt welriekend wat mij betreft, die relatief veel verwilderd voorkomt. Ik heb me altijd afgevraagd waarom men nu zo’n munt zou kweken. Voor het mij bekende gebruik, de muntthee of algemener; als kruid in de keuken, leek me de plant helemaal niet geschikt. Ik besefte later pas dat specifiek die Wollige munt in het verleden natuurlijk niet gekweekt werd voor in ons voedsel. Munt staat, ik moest het even nazoeken, behalve als middel tegen uiteenlopende kwalen, ook bekend als ‘afleider’ van bladluizen en witte vlieg en stond waarschijnlijk juist daarom in (moes-)tuinen. Dat hoeft dan zeker niet lekker te ruiken. Misschien liefst zelfs wel niet.
Het effect van een niet lekker ruikende munt en onbekend zijn met het gebruik levert, als men bijvoorbeeld een grond of tuin krijgt of koopt, als effect op dat de planten worden verwijderd. Ze zullen dan in een aantal gevallen ook in de berm of bosrand belanden. Dat is 2 kanten op zonde. We zijn het gebruik, vast ook toepasbaar op sierplanten, aan het vergeten én we ‘besmetten’ met ons weggooigedrag de omgeving. Dit even los van de waarde van de plant voor bloembezoekende insecten in de tuin.
Wanneer de plant eenmaal daarbuiten, buiten de tuin dus, ergens groeit komen er uiteindelijk wat vreemde snuiters, botanisten of andere plantenliefhebbers, aan deze Wollige munt ruiken en trekken hun neus op. Dat ruikt niet zo lekker! En het is ook zo harig en heeft van dat grote grove blad.! Om de beschrijving direct iets aan te vullen: De kleur van de bloemen is iets rossiger dan dat van de ouder Witte munt Mentha suaveolens, die meestal ook echte witte bloemen heeft. Het brede blad is stomp aan het uiteinde, nooit puntig als bij andere ouder Hertsmunt Mentha longifolia of de andere niet echt welriekende kruising Mentha x villisonervata. In België is die laatste kruising op sommige plaatsen wat gewoner. In de Kempen (B en NL) en Nederland als geheel is in ieder geval Wollige munt heel gewoon.
Kom je Wollige munt tegen dan is misschien te overwegen het in je tuin te zetten. Voor de bloemen, bescherming van je peentjes of gewoon om te bewonderen. Dan is wat dat betreft de cirkel ook weer een beetje ronder.
