Scheuren en zaaien maar!
In 2020 vond ik op twee plaatsen in Rijswijk het Vlakbloempje (Mazus pumilus). De ene plek was een stoep en de andere plek een niet gebruikt parkeerterrein. In dat jaar schreef ik in dit blog een stukje over deze plant. Rutger Barendse deed dat al in 2017, toen nog zonder Nederlandse naam. Ik vond het echt een heel leuk vondst.
Tot mijn grote schrik werd het parkeerterrein niet veel later in gebruik genomen door een motorrijschool. Daar gaat mijn Vlakbloempje dacht en ik ging er verder maar niet meer naar zoeken.
Dit jaar bleek de rijschool verdwenen waardoor ik weer moed kreeg het parkeerterrein te gaan bezoeken. Ik had weinig hoop meer het Vlakbloempje daar nog te zien, en daarom was mijn verbazing groot toen ik heel veel Vlakbloempjes tegen kwam op het terrein. De vraag was, hoe heeft die plant zich zou uitgebreid? Na wat denkwerk leek mij de enige mogelijkheid dat de zaden verspreid waren door de banden van de motoren.
Op zich is dat geen gekke gedachte, ook andere planten worden door auto- of motorbanden verspreid. Denk maar aan het Deens lepelblad langs de snelweg en de bijzondere planten gevonden op campings.
Als planten op deze manier verspreid kunnen worden zouden crossmotoren en mountainbikes dat ook kunnen doen in natuurgebieden. Waarschijnlijk zijn dan wel de nadelen groter dan de voordelen dus laten we dat maar niet doen. Dus scheuren -niet erg snel op zo’n oefenterrein- en zaaien maar, maar alleen op plekken waar die voertuigen verder geen kwaad kunnen.
