Een fasci(n)erende Italiaan
De walstroleeuwenbek (Linaria purpurea) wordt met zekere regelmaat in de stad gevonden. Het is een overblijvende plant die tot de weegbreefamilie behoort. Dat laatste is nog steeds even wennen. Vroeger was het namelijk een helmkruidachtige. De soort komt oorspronkelijk uit Italië en is sinds 1990 vooral in de westelijke helft van ons land ingeburgerd. De plant wordt regelmatig aangeboden als tuinplant en omdat hij veel zaad produceert zal hij gemakkelijk ontsnappen. Vooral op matig voedselrijke, stenige en zandige plaatsen kan deze Italiaan uit de voeten. De plant wordt 30 tot 90 cm hoog en heeft blauw-paarse tot roze bloemen in een tros in de maanden juli en augustus.
De Nederlandse naam ‘walstroleeuwenbek’ is te danken aan de bladstand onder aan de stengel. Die groeien in een krans en dat is net als bij walstro (Galium). De wetenschappelijke naam ‘Linaria’ komt van het Latijnse woord ‘linum’ dat vlas betekent. De bladeren doen aan vlas denken.
De soortaanduiding ‘purpurea’ betekent purperkleurig, maar de bloemen zijn zoals vermeld ook wel eens roze.
In een westelijke wijk van Breda, Princenhage, vonden we een uitzonderlijk exemplaar in de berm: één met een zeer afwijkende dikke steel en bloeiwijze. Dat verschijnsel heet fasciatie of bandvorming. Het kan verschillende oorzaken hebben: een hormonale onbalans in het delende weefsel of genetische veranderingen (mutaties). Ook bacteriële of virale infecties vormen een mogelijke oorzaak.
