Glanzend sneeuwklokje of glanzende sneeuwklokjes?
Het begint stilaan al weer te kriebelen onder de botanisten, ook al hebben we nog geen echte winter achter de rug. Dat de prilste inluiders van het plantenseizoen de sneeuwklokjes zijn, kan niemand ontkennen dus laten eens bij stilstaan bij deze prachtige planten. Zelfs bij het Gewoon sneeuwklokje is al heel wat op te merken qua variatie in uiterlijk, al was het maar omdat er veel mee gekweekt wordt en kleine verschillen in uiterlijk een commercieel succes kunnen worden. Er zijn ook redelijk wat boeken over sneeuwklokjes geschreven en zelfs over illustere verzamelaars van sneeuwklokjes; de galanthofielen.
Een aantal variaties van het Gewoon sneeuwklokje weten zich succesvol ook buiten tuinen te vestigen waaronder de prachtige variatie Scharlockii met tweetoppige schutbladeren en groene vlekken op de buitenste bloembladen. Ook de gevulde sneeuwklokjes, te vatten onder de groep Plenus, vind je met enige regelmaat in bosjes rond huizen.
Dat er zelfs diverse echte soorten verwilderen is minder bekend en dat zijn ook zeldzamere gebeurtenissen. Waarschijnlijk vermeerderen die andere soorten zich ook veel moeilijker dan het Gewoon sneeuwklokje. Zo is er het Groot sneeuwklokje met blauwig ingerold breed blad en ook een mooi glanzend sneeuwklokje. Het heeft breed donkergroen blad dat glimt. Het woord glanzend schreef ik wel expres met een kleine letter. In het standaardwerk ‘Stinzenplanten’, een boek uit 1985 dat handelt over flora op buitenplaatsen langs de Vecht bij Utrecht, staat namelijk een sneeuwklokje afgebeeld met als naam Glanzend sneeuwklokje Galanthus ikariae, maar dit bleek niet juist. Voor wie zich interesseerde, in het Nederlandstalig gebied, in verwilderde bolgewassen was het boek ‘Stinzenplanten’ dé referentie en nadien noemde iedereen dergelijke planten 25 jaar lang Glanzend sneeuwklokje. Daar kwam een eind aan toen in 2011 in België ook zo’n plant werd aangetroffen te Lommel (B). Het stond er in een rommelig bosje ingeklemd door bebouwing. Het was de eerste vondst ooit in België en dus werd er ook een plant verzameld en gedroogd voor de collectie van de Plantentuin te Meise.
De determinatie door de Plantentuin kwam zonder twijfel op Galanthus woronowii uit vanwege de dunnere groene streep op het binnenste bloemblad. Maar wat bleek daarna? Ook het plaatje in ‘Stinzenplanten’ toonde dit dunne streepje. Vanaf dat moment begon de zoektocht naar een echte Galanthus ikarae ,ook in Nederland, en die bleek alleen in de botanische tuin, met een bordje ernaast, van Wageningen overtuigend aanwezig. Verwilderd is deze soort niet aangetroffen. Kortom; De mooie Nederlandse naam Glanzend sneeuwklokje was eigenlijk bedoeld voor Galanthus woronowii. Toen ik op 25 januari 2018 te Genk een mooie pol van Galanthus woronowii vond, herinnerde ik me deze geschiedenis weer en kreeg ik het verlangen de naam Glanzend sneeuwklokje gewoonweg te verplaatsen naar de andere wetenschappelijke naam. De taxonomen zullen dat niet pikken dus laat ik het erop houden dat het glanzende sneeuwklokjes waren..
